Een vriendin raadde me het boek Tonio aan, van A.F.Th. van der Heijden. Het gaat over het verlies van zijn zoon en dat leek mij zelf iets te heftig om te lezen. Wij hebben zelf 2 zoons en dan komt het wel heel dichtbij. Maar twee vriendinnen die het allebei gelezen hadden verzekerden me dat het niet zwaar geschreven was, je hoefde er niet bij te huilen….
Film
Ik was nog niet echt overtuigd maar vooruit ik zou het een keer, in de verre toekomst, gaan lezen. Blijkt dat het boek verfilmd wordt en een deel speelt zich in Enschede af, in het nieuwe ziekenhuis. Daar werkt een andere vriendin van ons en haar collega’s spelen mee in de film. We gaan er dus samen naartoe. Dan lees ik toch liever eerst het boek dus er was geen ontkomen meer aan. In het begin ging het inderdaad nog wel. Het is echt prachtig geschreven. Maar als het moment van overlijden dichterbij komt vind ik het hartverscheurend. Met verstikte tranen zat ik op de bank het boek te lezen. Ik voelde me toch een beetje bedrogen…op deze emoties zat ik niet te wachten! Zo zie je maar dat je niet op de ervaring van een ander af kunt gaan. We zijn allemaal anders!
Tijd
Maar het wijst je ook weer op de waarde van het leven en hoe we ermee omgaan. We denken dat we tijd hebben, dat we oud worden, dat we jaren samen hebben. Tijd om samen te genieten, maar ook tijd om een ruzie goed te maken. Maar dat weet je dus niet zeker. Je kunt alleen maar nu genieten van wat je nu hebt. Van de mensen die je nu bij je hebt. Je partner, kinderen, ouders, broers en zussen, vrienden en vriendinnen. En daar je tijd in investeren. Nu. En ruzies bijleggen. Het is vanuit het grote geheel meestal niet de moeite waard. Kijk niet naar de verschillen maar naar de overeenkomsten. Hou op met ruzie maken en ga weer samen verder. Nu.
[pullquote align=”right”]Niks is belangrijker of meer waard dan nu van het leven te genieten, met de mensen waar je van houdt![/pullquote]