Ken je dat? Dat stemmetje in je hoofd dat commentaar heeft op alles wat je doet? En als het nu een beetje opbouwend was… nee hoor je doet het nooit goed! Maak je het jezelf niet veel te moeilijk? Leg je de lat niet veel te hoog? Mag je gewoon mens zijn, met goede en slechte momenten?
Stop
Stop met het afkraken van jezelf. Je zelfbeeld gaat erdoor naar beneden en je zit minder lekker in je vel dan wanneer je jezelf positief zou benaderen… En waarom zou je jezelf naar beneden halen? Je bent goed zoals je bent. En dat is niet perfect, dat kan ook niet en is nergens voor nodig.
Smoor de kritieken van de interne criticus in de kiem. Luister er niet naar en probeer meteen een positieve draai te geven aan je interne gesprek.
Lach
Lach om je eigen onbenulligheden: als je voor de 3e keer je sleutels van de grond raapt, als je iets onhandig uitvoert, struikelt of een glas laat vallen. Raap de scherven op en ga verder. Dat maakt het leven luchtig.
[pullquote align=”right”]En dat leeft wel zo prettig![/pullquote]