Ik kreeg een vraag om een blog te schrijven over dit onderwerp, met als verdere uitleg: “Wat zeg je tegen een dierbaar iemand die in een moeilijke situatie zit.”
Het eerste wat in mij opkomt is:”Troostende woorden.” Je kunt leed niet echt verzachten met woorden maar je kunt er wel voor iemand zijn. Steunen in een moeilijke tijd. Een knuffel, een aanraking, samen huilen. Maar…

Realistisch

Ik vind het wel belangrijk om realistisch te zijn, ook in moeilijke situaties. Je kunt jezelf lang “voor de gek”houden door alleen naar de positieve uitkomst van de zaak te kijken en geen rekening te houden met een negatieve uitkomst. Je kunt jezelf ook gek maken met nadenken over wat als…Maar ook dat lost niks op. Mij helpt het zinnetje van een vriendin van mij, ik heb het al wel eens genoemd:”Als het zo is dan is het zo, is het niet zo dan is het niet zo.” Het lijkt cryptisch maar dat is het niet, het is juist super nuchter.

Als het zo is dan is het zo: Je hebt die ziekte, of je bent aangenomen voor die opleiding. Je weet je waar je aan toe bent, waar je mee te maken hebt en dan kun je de acties uitvoeren die daarbij horen. Of het nu goed of slecht nieuws is, het is duidelijk.

Is het niet zo dan is het niet zo: Je hebt die ziekte niet, of je bent niet aangenomen voor die opleiding. Dan is het dus ook duidelijk. Je bent opgelucht, of je baalt en moet verder kijken. Maar je weet waar je aan toe bent.

Zijn met wat is. Daar gaat het wat mij betreft om. Of het nu positief of negatief is, je kunt er niet voor weglopen, je hebt er mee om te gaan.

Onrust

De meeste onrust zit in het niet-weten, onzekerheid. En juist in tijden van onzekerheid kun je je gek laten maken door je gedachten. De hele dag bezig zijn met wat als…. Je kunt je voornemen om te wachten met nadenken tot je weet waar je aan toe bent. Parkeer je gedachten. Dat is wel hartstikke lastig, en ze zullen echt weleens opkomen, maar je kunt wel proberen je er niet door te laten meevoeren. Of zorgen voor afleiding zodat je minder kans hebt om je door negatieve gedachten te laten meeslepen. Of maak voor elke optie een plan. Dan ben je in ieder geval constructief bezig. Maar die tijd kan voor niks geweest zijn als blijkt dat het niet zo is.

Hoop

Om terug te komen op hoop versus confrontatie: hoop kan je helpen maar het heeft voor mij iets passiefs in zich. Je zit te hopen op betere tijden of je hoopt op goed nieuws. Maar als je realistisch bent dan hoop je op goed nieuws maar houd je er ook rekening mee dat het tegen kan vallen. Zo houd je beide voeten op de grond en sta je wat mij betreft steviger.

Confrontatie

Door confrontatie kan er actie en verandering op gang komen. Als je iets weet dan kun je er iets mee. Anders niet. Dus ik ben hier wel een voorstander van. Iemand iets verder na laten denken dan hij of zij gewend is. Even met een andere bril laten kijken, andere opties laten zien. Maar dat is in mijn rol als coach natuurlijk makkelijker dan als je dat bij een dierbare gaat doen.

Kun je iemand in een moeilijke situatie hierop wijzen? Je kunt de vraag stellen: “Houd je er ook rekening mee dat het tegen kan vallen?” Maar je kunt iemand een andere denkwijze niet opdringen, je kunt het alleen laten zien. Maar probeer dichtbij te blijven en laat niet een kloof ontstaan door verschil van inzicht.

[pullquote align=”right”]Het belangrijkste is dat je er voor elkaar kunt zijn in moeilijke tijden.[/pullquote]