Dat is het lastige van het afglijden naar een burn-out. Het gebeurt onbewust. Terwijl jij bezig bent met rennen en vliegen en alles regelen en zorgen voor iedereen, loopt jouw batterij langzaam leeg. Je vergeet op te laden, er gaat namelijk geen burn-out alarmpje af, zoals bij je telefoon. Er gaan ook geen burn-out lampjes branden, zoals in je auto. Je bent je niet bewust van het feit dat je uitgeput raakt. Je denkt steeds, nog even dit, nog even dat, nog even afmaken en dan rust ik straks wel uit. En als je dan op de bank zit en een serie kijkt, dan denk je dat je uitrust. Dat is ook wel gedeeltelijk zo, je doet niks, dus je rust, maar je laadt niet op. Dat doe je nl. door activiteiten te doen die jij leuk vindt. Maar daar heb je de energie niet meer voor. Dus raak je steeds verder uitgeput, maar ook uitgehold. Letterlijk en figuurlijk.
Je doet niks meer waar je blij van wordt, alleen nog wat moet. En dan ga je langzaam onderuit. Je blijft doorrennen, maar het kost je steeds meer moeite, het wil niet meer. Totdat je echt omvalt.
En dan is het zover, je hebt een burn-out
En dan begint de ellende pas. Want dit gaat niet over van even uitrusten. Even 2 weken niks doen. Dit heeft zich over lange tijd opgebouwd, en kost ook weer een lange tijd om te herstellen. Waarin je steeds weer over je grenzen zult gaan, want je weet helemaal niet wat die grenzen zijn voor jou. En wat je dan moet doen.
Hoe kom je weer uit een burn-out?
Daarvoor heb je de hulp nodig van een burn-out coach. Die jou de praktische handvatten geeft zodat je leert hoe je voor jezelf zorgt, gedurende de dag. Dat je merkt wanneer je over je grenzen gaat en wat je dan moet doen. Zodat je weer oplaadt i.p.v. leegloopt.
Want het leven is veel te kort om geen energie te hebben.